Xhisiela nuk u masakrua, por u shpëtua në “Open” dhe “Opinion”

Nga Andi Bushati

Një valë e fortë kritikash ka shpërthyer pas dy intervistave që Eni Vasili dhe Blendi Fevziu i morën pothuajse njëkohësisht vajzës së përdhunuar Xhisiela Maloku. Që nga kryeministri Rama, kolegë gazetarë e deri ndjekës së sëmurë të rrjeteve sociale, e kanë etiketuar si linçim atë që ndodhi mbrëmjen e së hënës.

Argumentat që shrtrohen janë disa. A duhej nxjerrë me fytyrë? A duhej këmbëngulur për ta provuar si gënjeshtare, ndërkohë që kuptohej se ajo ishte peng? A duhej treguar empati ndaj një viktime përdhunimesh sistematike? A duhej pranuar ajo intervistë, ndërkohë që dihej mirë kush e pilotonte Xhisielën? Në fund të fundit, a duhet të pranojë një gazetar ta bëjë publik mesazhin e një të reje që nuk mund të thotë të vërtetën e saj, por alibinë e atyre që duan të shpëtojnë të burgosurin e saj që ndodhet në burg?

Të gjitha këto pikpyetje konvergojnë në një pikë, se Xhisiela Maloku nuk duhej përdorur si mish për top në garën e shfrenuar mes dy TV më të mëdha të vendit.

Duke mos qenë një admirues i mënyrës se si e ushtrojnë gazetarinë televizionet tona, duke i përbuzur shpesh një pjesë të emisioneve që më shumë sesa të vërtetën kanë si synim audiencën dhe fluksin e parave që sjell ajo, duke e ditur se mediat e mëdha më shumë sesa publikut i shërbejnë një kaste të reduktuar, pa pyetur për njerëzit e zakonshëm, dua të këmbëngul, se të hënën në mbrëmje, si Eni dhe si Blendi, e bënë punën e tyre.

Për të mbërritur në këtë përfundim nuk ndihmon vetëm krahasimi me intervistën e neveritshme të disa ditëve më parë në Report TV, kur vajza u pyet vetëm për të shfajësuar xhelatët e saj. Ajo ishte turpi i gazetarisë dhe nuk mund të shërbejë si pikë referimi për të “shpëtuar” asnjë nga emisionet që u bënë më pas.

Por, unë mendoj se “Open” dhe “Opinion” nxorën një të vërtetë të madhe.

Ndërkohë që deri në atë pikë debati po zhvillohej nëse ishte masakruar apo jo Xhisiela, nëse ajo e kishte tërhequr denoncimin me vullnet të lirë apo me frikë, nëse përdhunimi i saj vazhdonte edhe tani apo ai kish përfunduar me bërjen publike të historisë, pas daljes së saj në të dy emisionet, nuk ka më asnjë dilemë.

Ajo dëshmoi se vazhdon të jetë një vajzë e dhunuar që përsërit dëshpërimisht në studio versionin e xhelatëve të saj.

Fakti se ajo detyrohet të pohojë që shenjat e cigareve të djegura në kofshë, i ka bërë me dorën e saj, flet shumë.

Fakti se ajo gënjen duke thënë që hematomat në trup i ka nga një aksident me makinë (kur ekspertiza mjeko ligjore pretendon të kundërtën), gjithashtu.

Fakti se asaj shpesh i thahej goja dhe mezi kapërdihej teksa thoshte se ishte e gatshme të shkonte në burg, për një denoncim të rremë të kryer si pasojë e xhelozisë, e nxori zbuluar skenarin e shëmtuar që kishin përgatititur pengmarrësit e saj.

Duke i shtuar këtyre edhe gjëra tashmë të thëna, si faktin se kush e dërgoi atë nëpër emisione dhe cilët qenë ata që e ndryshuan versionin e saj nga rrëfimi i parë në “Open”, deri në thëniet e dyta në “Opinion”, del qartë se e vërteta qëndron në deponimet që Xhisiela ka bërë në polici dhe jo në versionin që detyrohet të shpërndajë sot nën kërcënimin e pengmarrësve të saj.