Në Pulia të Italisë është bërë një studim që pritet të shmangë trajtimin e kancerit me kimioterapi.

Sipas mediave italiane, është një zbulim që mund të revolucionarizojnë terapitë onkologjike, që do të thotë jo më kimio, por terapi me anë të ilaçeve që synojnë të neutralizojnë vetëm qelizat kancerogjene.

Studiuesit në institutin kërkimor De Bellis në Castellana Grotte kanë gjetur një mënyrë për të bllokuar një proteinë riparuese të ADN-së në mënyrë që të vrasin qelizat e sëmura. Kërkimi, i udhëhequr nga Profesor Cristiano Simone dhe i mbështetur nga Fondacioni Airc, çoi në zbulimin e rolit të gjenit SMYD3 në neoplazmat. Sapo të zhvillohen barna frenuese, kimioterapia mund të shmanget në 10-15 për qind të kancerit të gjirit, zorrës së trashë, vezoreve dhe pankreasit.

Studimet nga ekipi i Simone kanë identifikuar në laborator rolin kryesor të një gjeni që prodhon një nga proteinat “punëtore” të përfshira në riparimin e ADN-së tonë: quhet SMYD3, është njohur për rreth dhjetë vjet siç zbulohet në doza masive në lloje të ndryshme të kancerit, por funksioni i tyre nuk dihej ende. Pas vetëm tetë muaj hulumtimi (projekti është pesë vjet), puna e De Bellis – botuar në revistën prestigjioze iScience të grupit Cell, autorët e parë Paola Sanese dhe Candida Fasano – hedh dritë mbi funksionimin e tij, duke demonstruar se si, në disa raste, bllokimi i proteinave me ilaçe frenuese bën që qelizat kancerogjene të dështojnë në riparimin e ADN-së së tyre dhe të vdesin. Kjo terapi mund të zbatohet në grupe të konsiderueshme të kancerit të gjirit (15 përqind të rasteve), zorrës së trashë (11 përqind), vezoreve (15), pankreasit (10).

Qelizat tona, të shpjeguara nga De Bellis për të ilustruar zbulimin, kanë ekipe mirëmbajtje që riparojnë çdo dëmtim në ADN. Ky mekanizëm shërben për të mbajtur të shëndetshme qelizat e shëndetshme, por përdoret gjithashtu nga qelizat kancerogjene për të mbrojtur veten nga dëmtimet e shkaktuara nga kimioterapia. Ekipet kryesore të punëtorëve nuk janë në të vërtetë SMYD3 – që për qelizat përfaqësojnë një lloj plani B – por kanë emra të tjerë (BRCA1 / 2 dhe PARP).

“Zbulimi ynë – shpjegon Profesor Simone – zgjeron zbatueshmërinë e të ashtuquajturit mekanizëm i” vdekshmërisë sintetike “, i cili duke shfrytëzuar ndryshimet gjenetike – mutacionet – midis qelizave kancerogjene dhe qelizave normale, lejon të vriten vetëm ata kancerozë në një mënyrë të synuar, duke kursyer të shëndetshëm. Një parim pra me potencial të madh, por deri më tani i përdorshëm vetëm në trajtimin e kancerit të vezoreve dhe pankreasit dhe vetëm në pacientët me kancer të predispozuar për shkak të mutacioneve të disa gjeneve. Por jo të gjithë subjektet e sëmura kanë këtë mutacion. Dhe kjo ka bërë që deri më tani të zvogëlohet mundësia e aplikimit të vdekshmërisë sintetike ”.

Drejtori shkencor i De Bellis, Gianluigi Giannelli, përmbledh: “Qëllimi ynë është të zhvillojmë frenues SMYD3 në mënyrë që të marrim ilaçe të fuqishme që do të testohen në studime të kontrolluara klinike (prova), për qëllimin e kësaj terapie të re të kombinuar me ilaçe. Për të kujtuar – përfundon ai – bashkëpunimin me NIH të SH.B.A. si dhe me grupe të tjera Ajrore të Romës, Bolonjës dhe Milanos, për të nënvizuar fushën ndërkombëtare dhe ndër-disiplinore të kërkimit, ndër të tjera të miratuara në fushën Airc gjithashtu nga Top Donatorët prestigjiozë, të formuar nga kompani të mëdha ndërkombëtare “.