Ismail Kadare, romancieri dhe poeti shqiptar, që futi një shtet të vogël ballkanik në hartën e letërsisë botërore, ka vdekur në Tiranë në moshën 88-vjeçare.
Vdekja u konfirmua nga kreu i shtëpisë së tij botuese “Onufri”, Bujar Hudhri, i cili tha se ai vdiq si pasojë e një arresti kardiak dhe vdiq në spitalin, ku u dërgua në Tiranë.
Në veprat e tij letrare përgjatë më shumë se gjysmë shekulli, Kadare shkroi dhjetëra libra, koleksione poemash dhe tregime të shkurtra.
Ai u bë i njohur me romanin e tij të parë në 1970, “Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur”, i cili u përkthye fillimisht në Frëngjisht dhe kritikët e quajtën “kryevepër”.
Disa herë i nominuar për çmimin “Nobel”, por pa arritur ta marrë atë, Kadare ka konkuruar me emra të mirënjohur të letërsisë botërore, si Gabriel García Márquez e Philip Roth.
Në tre dekadat e para të jetës së tij, ai jetoi e shkroi në Shqipëri, kur vendi ishte nën diktaturën e ashpër të liderit komunist Enver Hoxha.
Ai shërbeu për 12 vite në kuvendin e Shqipërisë dhe ishte anëtar i sindikatës së shkrimtarëve.
Kadare ëështë një interpretues i madh i psikologjisë dhe fizionomisë së shtypjes së shtetit”, shkruan Richard Eder në rrjetin The New York Times në 2002.
Pas studimeve në universitetin e Tiranës, Kadare fitoi një bursë për në universitetin Gorky në Moskë, të cilin më vonë e ka cilësuar si “një qendër-dogmë në shkollën e realizimit socialist”.
Duke shkruar për të në 1997 në artikujt e New York Review of Books, historiani i Oxford, Noel Malcolm, vlerëson intensitetin e atmosferës së Kadaresë, por kritikon refuzimin e kritikave./New York Times
