Emisioni Uniko nga Spartak Koka në Klan Plus publikon dosjen e plotë të operacionit “Highway” ndërmjet SPAK dhe autoriteteve italiane për goditjen e një grupi shqiptar që trafikonte lëndë të ndryshme narkotike nga Shqipëria në Bergamo e Milano.
21 udhër-arreste u lëshuan për anëtarët e grupit në Shqipëri. Në një përgjim ambiental të realizuar në Itali, dëgjohet biseda mes dy prej anëtarëve të grupit, Lorenc Arapit dhe Gjergji Lulit.
Sipas dosjes së SPAK, në tetor 2017, Gjergji Luli rinisi aktivitetin e trafikut të drogës pasi ishte pezulluar përkohësisht për shkak të arrestimit të Alfred Lulit.
Në këtë përgjim autoritetet kanë zbuluar identitetin e një furnizuesi të lëndës narkotike, i identifikuar si Lorenc Arapi. Luli është takuar me Arapin për t’i dorëzuar disa para dhe biseduan për furnizimin e radhës dhe se ngarkesa do të vinte brenda 2 ditësh.
PËRGJIMI NDËRMJET LORENC ARAPIT DHE GJERGJI LULIT MË DATË 12 JANAR 2018:
Lorenc Arapi: Shko! Fajin e kanë kartat e kreditit.
Gjergji Luli: Por ne nuk e përdorim atë kartë krediti.
Lorenc Arapi: E përdor.
Gjergji Luli: Po pse e përdorni? Njeri i parave.
Lorenc Arapi: Shko, shko!
Gjergji Luli: Ku?
Lorenc Arapi: Urgnano (komuna e rezidences se motres se Lorenci)
Gjergji Luli: Çfarë pe?
Lorenc Arapi: Pashë nja dy djem, mbeta i habitur se i pashë këtu. Unë sapo kam ardhur. Unë kam ardhur tani, kam fjetur vetëm një orë që nga mbrëmë. E pashë nga cepi i pasqyrës. I pashë përsëri, mbeta i habitur. Në fakt e mora rrugën nga pas. Sido që të jetë, mos më lër jashtë makinës. Unë shkoj në këmbë. Më lër më larg, në anën e frutave. Në rregull? Ti shko merr rrugën përtej..
Gjergji Luli: Apo do të të lë në Urgano?
Lorenc Arapi: Po, më lër në Urgano. Më lanë përshtypje ato bij k…, me një BMË të zezë, 320.
Gjergji Luli: Ndaj më dëgjo tani… dua të të lë një detyrë se nuk mund të flas me Mirin (Saimir PRENGA), e di? .. Sepse Miri nuk po tregon fare vëmendje. Une nuk jam një idiot që rri në shtëpi. Unë jam një djalë i ri dhe jam gjithmonë I mbyllur në dhomën time… I bëjmë mirëseardhjen, e marrim me vete. Duhet t’i thuash të mos përzihet me të tjerët. Nuk kam çfarë t’i them sepse duket se po i thotë me qëllim.
Lorenc Arapi: Si si??
Gjergji Luli: Këtë shok e kemi… se ka një shok këtu me ne… ka ardhur për qejf (viaggio di piacere)… ti e di festa etj… e hyr e dil e di ti me.
Lorenc Arapi: Po po.
Gjergji Luli: Duhet t’i thuash “Miri rri në shtëpi”.
Lorenc Arapi: I shkruaj.
Gjergji Luli: Shkruaji ja lë si detyrë se e di si jam unë të tregova.. unë rri në shtëpi gjithë ditën..
Lorenc Arapi: Shiko mbrapa aman.
Gjergji Luli: Po shikoj, mos ki merak
Lorenc Arapi: Mbani sytë hapur! Ju them sinqerisht! Kini kujdes djema!
Gjergji Luli: Tani nuk kemi parë asnjë lëvizje atje lart.
Lorenc Arapi: Ku?
Gjergji Luli: Në Spanjë.
Lorenc Arapi: Nuk kam parë gjë. Edhe atje është bërë lëmsh
Gjergji Luli: Është më shumë rrëmujë atje.
Lorenc Arapi: (me zë të ulët) Merre këtë (ndoshta një telefon) dhe le të dalë një! Le të dalë dikush, ulemi në tavolinë, diskutojmë mirë gjërat dhe thjesht nuk flasim ok?
Gjergji Luli: Nuk është problem.
Lorenc Arapi: Vëllai im i vogël nuk e di që jam këtu, vëllai im i vogël (Mariglen).
Gjergji Luli: As ne nuk kemi folur. Isha në Shqipëri dhe kur erdha këtu, e mora vesh.
Lorenc Arapi: Do të të shkruaj këtu një orë më parë, (me zë të ulët) të shtunën duhet të vish këtu… një orë më parë të them, shko vëlla…
Gjergji Luli: Po ok.. Ku i pe më parë ato? (BMË e zezë)
Lorenc Arapi: I pashë në këtë rrethrrotullim këtu, kur erdhëm këtu. Ne shkuam pas tij. Une e ndoqa atë…
Gjergji Luli: Ku shkuan?
Lorenc Arapi: Ikën. Ky Miri nuk ruhet fare?
Gjergji Luli: Fare. Ne u “dogjëm” me këtë gje. Ose do të mesojmë nga kjo, ose do të shkojmë në djall.
Lorenc Arapi: E pakuptueshme një makinë përpara dhe një mbrapa dhe hajdeni, Ok? Kështu duhet të bëni… merri për Brescia… Sapo kisha ardhur, 100% i sigurt.
Gjergji Luli: E pakuptueshme … në makinë ju? E vure prapë makinën?
Lorenc Arapi: Kam paguar unazën nga lindja (shënim i redakiorit ndoshta rrugën nga Milano)
Gjergji Luli: Harroje mos e përdor as .. Për Brescia?
Lorenc Arapi: Po për Brescian.
Gjergji Luli: Hajde se e shoh unë.. (shënim i redaktorit kontrolloj rrugën)
Lorenc Arapi: Kam fjetur vetëm një orë… Isha në makinë si qen për të ardhur këtu, sepse nuk mund të bëja ndryshe sepse e kishe mbaruar dhe mund t’i dërgoje edhe lekët direkt. Nuk dimë si ta bej më.. dhe atje nga ju.. kur do t’ju tregojë ku është dhe unë do të shkoj ta marr.
Gjergji Luli: Po ma jep adresën e saktë që po vij atje…
Lorenc Arapi: Por unë do t’ju jap një adresë të saktë të qytetit… por jo ku jetoj.
Gjergji Luli: Jo ku jeton ti, qendër apo diçka.
Lorenc Arapi: Sa e çuditshme! …e pakuptueshme.
Gjergji Luli: Ishte nga Austria, apo jo?
Lorenc Arapi: Nuk e di..
Gjergji Luli: Po Puka çfarë tha?
Lorenc Arapi: Ai i Pukës tha se është 5 llojesh…e pakuptueshme…
Gjergji Luli: Ai shoku më tha mos i mbaj këto por…
Lorenc Arapi: Nesër e keni atje (kamionistin), nesër në mbrëmje ose pasnesër në mëngjes, me qetësi e dashuri…
Gjergji Luli: Nesër në mbrëmje apo pasnesër në mëngjes?
Lorenc Arapi: Po.
Gjergji Luli: Këtu nuk ke as shtëpi asgjë.
Lorenc Arapi: Jo, nuk kam asgjë.
Gjergji Luli: Po çfarë probleni keni?
Lorenc Arapi: Jo, jo, unë nuk bëj një dreq. Nuk po vij më. Unë kam njerëz të tjerë këtu. Nuk është se ajo makinë ka ndonjë GPS dhe më ndalojnë para se të shkoj në kufi. Këto..
Gjergji Luli: Por jo. Më shumë.
Lorenc Arapi: Në fakt, ata po shikonin. Nuk e di, mund të jetë një alarm i rremë, e dini.
Gjergji Luli: Sigurisht.
Lorenc Arapi: Jam i fiksuar. .
Gjergji Luli: Por para se të ikësh, bëj një xhiro! (për të kontrolluar nëse ai ka dikë pas)
Lorenc Arapi: Jam i lodhur i dashur, e kupton? Nëse shkoj tani, jam në Francë nga ora shtatë, kështu që fle në Francë, e dini?
Gjergji Luli: Po, ke ardhur vetëm?
Lorenc Arapi: Po, vetëm, pa gruan… Sa e çuditshme!
Gjergji Luli: Ku e ka shtëpinë?
Lorenc Arapi: Le të shpresojmë se është shtëpia. Nuk i thashë asgjë. Nuk i kam thënë askujt asgjë, vetëm Mirit i kam shkruar më parë (Saimir PRENGA)
Gjergji Luli: Drejt?
Lorenc Arapi: Po drejt.
Gjergji Luli: Këtu?
Lorenc Arapi: Adresa: Via dei Ronchi, Urgnano BG] Shpresojmë të ketë dikë.
Arapi zbret nga makina dhe më pas afrohet 2 minuta më vonë, e dëgjojmë duke folur me një person jashtë makinës.
Lorenc Arapi: “Rigel, djali i dajës” . Doli për pazar për dy minuta, shkoi te Conad.
Gjergji Luli: Jepi çantën apo nuk dëshiron t’ia tregosh? Ku është Conad?
Lorenc Arapi: Conad është ketu. Bëj një xhiro se ndoshta e gjejmë në rrugë. Une ia jap atij/asaj në rrugë. Kemi gabuar me këto makina. Këto makina janë shumë të mira. E di sa gabim e kishim? Gabimet e pafalshme. Nuk mora numër telefoni. Numrin tjetër e kam lënë aty, pas saj kam vetëm pgp.
Gjergji Luli: Ah
Lorenc Arapi: Kupton.. Ja, Konad. Shko drejt! E di ku është Conadi por nuk e di me kë ka shkuar, me burrin apo në këmbë. Mos shiko kot! Unë kisha njerëz prapa më parë. Nuk është e mundur. Ai (Rigel) është fëmijë, nuk e di shumë mirë, më tha se është nga Conad por ne nuk e dimë…
Lorenc Arapi: Mos u shqetëso vëlla se nuk ke asgjë (probleme) se po të kishe diçka..
Gjergji Luli: Po të kishim diçka do të na kishim thyer tani..
Lorenc Arapi: Konadi është aty, shko shko hyj në Conad, shiko a është brenda. Të fala Mirit (Saimir Prenga)! Ai del, ti me femra, gjëra … i thashë. Mos i thuaj që të thashë.
Lorenc Arapi: Jo, jo. Nëse jo, ia jap (çantën me lekët) djalit.
