Një kryebashkiak meksikan i një qyteti të vogël u martua me një krokodil në një ceremoni shumëngjyrëshe, ndërsa muzika tradicionale kumbonte dhe të ftuarit kërcenin ndërsa i luteshin udhëheqësit indigjen të vuloste dasmën me një puthje.
Kryetari i bashkisë së San Pedro Huamelula, Victor Hugo Sosa, u detyrua më shumë se një herë gjatë dasmës së së enjtes që të puthte krokodilin, i cili ishte lidhur për të shmangur kafshimin e padëshiruar.
Martesa rituale me gjasë daton shekuj më parë në kohët parahispanike midis komuniteteve indigjene Chontal dhe Huave të shtetit Oaxaca, si një lutje për bujarinë e natyrës.
“Ne i kërkojmë natyrës për shi të mjaftueshëm, për ushqim të mjaftueshëm, që të kemi peshk në lumë,” tha Sosa, kryebashkiak i fshatit të vogël të peshkimit në bregun me avull të Oaxaca të Paqësorit.
Oaxaca, e vendosur në jugun e varfër të Meksikës, është padyshim vendi më i pasur në kulturën indigjene dhe shtëpia e shumë grupeve që kanë ruajtur me kokëfortësi gjuhët dhe traditat e tyre. Rituali shekullor në San Pedro Huamelula, i përzier tani me spiritualitetin katolik, përfshin veshjen e aligatorit ose kajmanit me një fustan të bardhë nusërie plus veshje të tjera shumëngjyrëshe.
Zvarraniku shtatë vjeçar, i referuar si një princeshë e vogël, besohet të jetë një hyjni që përfaqëson tokën nënë dhe martesa e saj me udhëheqësin lokal simbolizon bashkimin e njerëzve me hyjnoren. Ndërsa trumbetat u binin dhe daullet jepnin një ritëm festiv, vendasit e mbanin nusen aligator në krahë nëpër rrugët e fshatit, ndërsa burrat e nxisnin me kapelet e tyre.
“Më jep shumë lumturi dhe më bën krenare për rrënjët e mia”, tha Elia Edith Aguilar, e njohur si kumbara që organizoi dasmën.
Ajo tha se ndihet e privilegjuar që i është besuar kryerja e ceremonisë dhe vuri në dukje se ka kaluar shumë kohë duke u shqetësuar se çfarë do të veshë nusja.
