Nga Andi Bushati
Të gjithë naivët që deshën të besonin se konfirmimi i pushtetit pas 25 prillit do ta zbuste apo qetësonte Edi Ramën, po zhgënjehen ende pa filluar mandati i tretë. Asgjë nga premtimet e tij, pas zgjedhjeve, se do ti shtrinte dorën e bashkëpunimit atyre që nuk e kishin votuar, se do ti jepte fund sherrnajës politike 30 vjeçare, nuk po zbatohet në praktikë.
Madje, në planin konkret, po ndodh krejtësisht e kundërta. Arroganca e pushtetit është shtuar. Trimërimi për të vënë me shpatulla për muri kundërshtarët ka marrë hov. Beteja me ata që nuk i binden fermanëve të udhëheqësit po godet edhe brenda llojit.
Menjëherë pas zgjedhjeve, socialistët mblodhën urgjentisht 49 nënshkrime për të filluar procedurat për shkarkimin e presidentit Meta. Përtej përplasjes ligjore, nëse ky komision mund të ngrihej në kufirin e këtyre afateve, pra nëse kishte të drejtë kreu i shtetit që e quante anti kushtetues, apo shumica parlamentare që e konsideronte të rregullt, politikisht ai është simboli i një arrogance që mund ta ushtrojë vetëm dikush që nuk e fiton pushtetin përmes votës së lirë. Sepse të duash të zhbësh edhe të vetmin institucion që, në të mirën apo në të keqen e vet, nuk është sinkron me valën autokratike, duke përdorur për këtë një parlament me mandat të skaduar dhe duke thirrur në ndihmë sharlatanët e opozitës së re, fallcitetin e të cilëve e treguan zgjedhjet, nuk ka më nevojë për koment. Pavarësisht pretendimeve qesharake se Ilir Meta ka krisur marëdhëniet me SHBA-në, apo se ka turpëruar funksionin që e detyron të jetë mbi palët, nuk ka dyshim se çdo hap i hedhur kundër tij niset nga një filozofi revanshiste.
Jo për nga pesha, por për nga procedurat edhe më qesharake është ajo që po ndodh në Vlorë. Vetëm se nuk pranoi ti bindej urdhërit të Ramës për tu bërë pjesë e listës në betejën e 25 prillit duke dhënë dorëheqjen nga bashkia, Dritan Leli po linçohet publikisht dhe po masakrohet brenda strukturave të partisë. Asgjë nga pretendimet që thuhen, për ritmin e tij të punës, për pastrimin e qytetit, për mosmirmbajtjen e lungomares nuk qëndron. Po të ishte kështu, shefi nuk do ti kërkonte ta gradonte si deputet. Kryebashkiaku i qytetit bregdetar po ndëshkohet vetëm për një gjë, sepse theu rregullin e pashkruar, që në këtë vend gjithkush duhet ti bindet një njeriu të vetëm.
Shenjat e revanshit nuk duken vetëm në sallonet e politikës, ato kanë infektuar me sa duket edhe drejtësinë e rë.
Mund të jetë çdo gjë tjetër përpos rastësisë, fakti që SPAK dhe Prokuroria e Posatçme u shkundën menjëherë sapo votimet u mbyllën me fitoren e rilindjes. Ata nxituan të shpallnin dënimin për Adriatik Llallën, të rihapnin papritmas çështjen e Gërdecit për Fatmir Mediun, të kujtohen se në këtë vend ka ndodhur dikur edhe 21 janari. Madje gjykata Kushtetuese filoi të trajtojë njëra pas tjetrës konfliktet politike që gjendeshin prej kohësh në dosje. Dhe po të bësh një bilanc, në këtë “zgjim” të beftë të drejtësisë nuk ka asnjë çështje për vjedhjet me tendera e koncesione, asnjë njeri të akuzuar për skandalet e mëdha me PPP, pra shkurt, aty nuk shigjetohet asnjë anëtar i grupit të strukturuar të rilindjes. Zgjedhjet mbaruan dhe prokurorët e gjykatësit e institucionëve të reja u kujtuan për ata që kanë qenë në pushtet para një dekade.
Madje aq e madhe po bëhet arroganca e kontrollit të kësaj drejtësie të politizuar, sa tani nën urdhrat e pushtetit organet e vettingut po japin vendime edhe në kundërshtim me pretendimet e ndërkombëtarëve të OMN-së që deri më sot na i patën shitur si garantët e vetëm se peshorja e drejtësë së re do të qëndronte e ekuilibruar.
Kësaj mendësie moniste nuk i shpëtuan as KAS dhe më pas kolegji zgjedhor që hodhën poshtë me përbuzje çdo hetim për blerjen e votës që mund të kriste imazhin e vitrinës së fitores së Ramës. Edhe milionat marramendëse të parave të rindërtimt të dhëna në javët e fundit para zgjedhjeve, edhe ato të ndihmës sociale edhe punësimet masive të militantëve do të varrosen të pa hetuara. Në këtë vend nuk funksionon asnjë mekanizëm i pavarur nga pushteti që të arrijë ti’u kumtojë shqipëtarëve të vërtetën.
Në këtë kontekst, deklaratat e Ramës se do ti shtrijë dorën gjithë qytetarëve në një festë bashkëpunimi për Shqipërinë e nesërme, duke i dhënë fund gërmërreve të së shkuarës, tingëllojnë, sa mashtruese po aq edhe pa kuptim.
Jo vetëm sepse faktet e mësipërme, që po i shohim me sy përditë, vërtetojnë të kundërtën. Por edhe për një arsye të dytë që ka të bëjë me thelbin e gjësë. Pasi çdokush që nuk e fiton mandatin në mënyrë demokratike, nuk e ka, as luksin, as mundësinë ta ushtrojë atë me tolerancë. Nëse e ndan mendjen të sundosh si pakicë, e vetmja rrugë është të godasësh ata që nuk e pranojnë këtë diktat.
Prandaj, përtej propagandës dhe fjalëve të bukura të mitingjeve pas fitores, mandati i tretë do të jetë ai i shtimit të arrogancës dhe revanshit. Dhe për këdo që nuk bindet, pse jo dhe ai i hakmarrjes. /Lapsi.al
