Paris Hilton ka folur hapur për diagnozën e saj me çrregullimin e hiperaktivitetit me deficit të vëmendjes (ADHD) dhe si ajo e ka parë këtë gjendje kronike shëndetësore si “superfuqinë” e saj.

Në një rrëfim për “Teen Vogue”, 43-vjeçarja, reflektoi mbi vështirësitë me simptomat e ADHD-së, para se të merrte diagnozën e saj përfundimtare.

“Gjatë rritjes, gjithmonë më thoshin që isha shumë energjike, shumë e shpërqendruar, shumë e zëshme — thjesht shumë në çdo gjë. Nevoja ime e përhershme për stimulim, e kombinuar me një sistem arsimor që nuk i përshtatej mënyrës sime natyrore të të mësuarit, përfundimisht më çoi në ambiente ku kaloja kohë me adoleshentët problematikë në industri,’” shkroi ajo në rrëfimin e saj.

Hilton më parë ka folur se si rebelimi i saj si adoleshente e bëri që prindërit ta dërgonin në një seri institucionesh dhe programesh trajtimi për fëmijë me probleme të sjelljes, varësi dhe çështje të shëndetit mendor. Në moshën 17-vjeçare, ajo kaloi 11 muaj në shkollën Provo Canyonnw Utah, ku pretendon se u abuzua seksualisht.

Duke kujtuar atë periudhë të jetës së saj, Hilton shkroi, “Do të doja që dikush të kishte pyetur, ‘Çfarë po ndodh vërtet me të? Përkundrazi, kalova vite duke u ndjerë e keqkuptuar, duke u ndëshkuar për mënyrën se si funksiononte truri im,” shtoi ajo. “Nuk ishte deri shumë më vonë në jetë që zbulova çfarë po ndodhte vërtet: Kisha ADHD.”

Hilton theksoi se ADHD shpesh është një “luftë e heshtur” për vajzat dhe gratë, të cilat sipas studimeve shpesh mbeten pa diagnozë.

Ajo kujtoi që fillimisht ishte e pasigurt se si ta përballonte diagnozën e saj.

“Në fillim, të diagnostikohesha më dukej si një etiketë — diçka që më kufizonte, duke më përkufizuar nga ajo që nuk mund të bëja, nga ajo që më bënte të ndryshme,” shkroi ajo. “Ishte diçka që më dukej e nevojshme ta fshihja, duke u shqetësuar se si mund të perceptohej. A do mendonin njerëzit që isha shumë e shpërndarë, shumë e paqëndrueshme ose e paaftë për sukses?”

Ajo vazhdoi, “Por ato sfida janë vetëm një anë e medaljes. Ana tjetër zbulon diçka të bukur: krijimtari, pasion, qëndrueshmëri dhe një mendje që mendon në mënyra të guximshme e të papritura.

ADHD nuk është një kufizim; është një superfuqi. Është arma ime sekrete në një botë që shpesh na thotë të luajmë të sigurt.”