Nga Andi Bushati
Që në momentin e parë të shpërthimit të skandalit Habilaj – Tahiri e deri më sot po vihet re një taktikë konstante për manipulimin e opinionit.
E gjithë makineria e propogandës shtetërore është vënë në punë për ta zhvendosur debatin nga thelbi i tij, në disa imtësi ligjore. Përmes zëdhënësve të partisë, anëtarëve të komisionit të imuniteteve dhe mbrojtësve të flaktë në banaqe televizive, rilindja po përpiqet t’a paraqesë problemin nëse duhej arrestuar apo jo ish-ministri më i afërt i Ramës.
I gjithë mjedisi politiko gazetaresk është përfshirë nga ethet e diskutimeve a kishte apo jo prova të mjaftueshme; A i lejon ligji apo jo deputetët që të gjykojnë për to; A ka të drejtë apo jo të mbrohet një deputet; A duheshin vënë prangat në duart e Tahirit, apo duhej lejuar vetëm kontrolli i banesës së tij?
Kjo përleshje e zjarrtë, që i ka barikaduar palët në dy istikame, disa për burgosjen e Tahirit dhe të tjerët për hetimin e tij në gjendje të lirë, ka shmangur në plan të dytë pyetjen themelore: A janë dëshmitë e ardhura nga prokuroria e Katanias prova se kjo qeveri ka qenë në dispozicion të trafikantëve të drogës?
Pra, shkurt, beteja për interpretimet e neneve dhe për kleçkat e imunitetit kërkon të japë imazhin e shtrembër se kjo është një betejë ligjore, kur në fakt ajo është kryekëput politike dhe vetëm politike.
Që në fillim të kësaj qeverisjeje, që kur u bë denoncimi i parë për avionët e drogës, çdo akuze të ardhur nga opozita dhe media, rilindja i përgjigjej me nga një alibi: “Eshtë çmendur Saliu se nuk janë aeroplanë droge, por kaçatorë për spërkatje”; “Kanë dalldisur mediat se Shqipëria është 99.2% e pastruar nga kanabisi”, “Manipulon opozita se Tahiri nuk ka lidhje me Habilajt”, “Gënjen Zagani se ministri nuk ndihmon trafikun e drogës”.
Kjo fushatë shpifëse, cinike dhe e paskrupullt e mohimit të gjithë asaj që ndodhte në realitet, arriti që për katër vite me radhë t’a ndajë opinionin më dysh: Nga njëra anë ata që ishin të bindur se vendi ishte kthyer në një republikë narko – trafiku dhe në anën tjetër ata që donin të besonin se e gjitha kjo qe një manipulim i madh.
Pas arrestimit të Habilajve në Siçili dhe provave se ata mbanin kontakte të rregullta me Tahirin, se i bënin dhurata, i siguronin para për fushatë dhe e detyronin ushtrinë të fikte radarët, ky debat është mbyllur.
Tani ne kemi dëshminë e një pale asnjanëse, prokurorëve italianë, se trafikantët mbroheshin nga qeveria shqiptare. Kjo është e reja dhe ana më e rëndësishme e bombës që na erdhi përtej Adriatikut. Ajo është gruri i rëndë në peshoren e së vërtetës, që tregon se kush paskësh pasur të drejtë në debatin që zgjat prej katër vitesh.
Ky është konkluzioni më i madh i gjithë asaj që na mësoi dosja italiane. E rëndësishme në faqet e saj është se çfarë ka bërë deri dje Tahiri si ministër dhe jo si do të shkojë nga nesër e tutje fati i Saimirit si qytetar. Prandaj çdo përpjekje për t’ia mbivendosur të dytën të parës është një manipulim. Sepse thelbi i kësaj historie nuk është nëse duhej prangosur apo jo “kushëriri i Habilajve”, por se me kë ka qenë i lidhur “heroi i qeverisjes” së Ramës. Dhe për këtë të vërtetë të thjeshtë sot po flitet më pak se për gjithçka.
/Lapsi.al/
