Me ngërçin në terren që vazhdon dhe me të vetmen perspektivë të dukshme përshkallëzimin, ankthi i aktorit ndërkombëtar është rreziku i përfshirjes në konflikt i Iranit që do të çonte në një konflikt të përgjithësuar në rajon.

Teherani është përpjekur ditët e fundit të heqë dorë nga përgjegjësitë që i atribuohen për drejtimin e Hamasit dhe forcimin e tij në mënyrë që të mund të kryejë sulmin e befasishëm kundër Izraelit.

Megjithatë, vlerësohet se vetëm një reaksion zinxhir, me një sulm tokësor izraelit në Gaza, një sulm kundër shpërqendrimit nga Hezbollahu nga territori i Libanit dhe një përgjigje ushtarake nga Izraeli, mund të shkaktojë përfshirje, qoftë edhe në një shkallë të kufizuar, nga Teherani.

Sepse Libani dhe Hezbollahu (i cili gjithashtu ka një ndikim të fortë politik në vend) janë një pjesë thelbësore e enigmës në strategjinë që Teherani ka zhvilluar vitet e fundit për të shtrirë ndikimin e tij në Mesdhe dhe për të krijuar ura në Lindjen e Mesme për të ushtruar presion ndaj Izraelit.

Lëvizja e njësisë së goditjes së Flotës së 6-të Amerikane jashtë ujërave të Izraelit dhe informacioni për ripozicionimin e F15-ve amerikanë në Jordani sigurisht që nuk ka të bëjë me konfrontimin me Hamasin, por ato veprojnë si pengesë për një ndërhyrje të Iranit.

Por të gjithë e kuptojnë se një përfshirje e drejtpërdrejtë e Teheranit në mbështetje të Hezbollahut ose regjimit të Asadit dhe zgjedhja për të goditur objektivat iraniane do të shkaktojë një zjarr të përgjithshëm në rajon, me Izraelin, por edhe forcat amerikane në Sirinë Veriore në Irak dhe në të gjithë rajonin.

Një eventualitet i tillë nuk dëshirohet nga askush, përveç ndoshta skifterëve në Tel Aviv, pasi as SHBA-të duket se nuk janë pajtuar me idenë e një konfrontimi ushtarak me Teheranin, i cili padyshim do të çonte në hapjen e një fronti të ri.

Në realitet, sigurisht, një sulm izraelit kundër objektivave të Hezbollahut në Liban nuk ka të bëjë fare me sulmet në Gaza, pasi do të përfshinte një sulm kundër një shteti të pavarur, uniteti dhe mbijetesa e të cilit varet nga një “fije”. Ndërkohë që ndërmerr veprime ushtarake kundër depove iraniane të armëve në territorin e Sirisë do të shkaktojnë aktivizimin e sistemit raketor të Damaskut, në anën e të cilit janë shumë luftëtarë të Hezbollahut.

Pra, hipoteza e përfshirjes iraniane është “elefanti në dhomë”.

Nëse Hezbollahu hap një front me Izraelin, do të testojë gjithashtu qëndrueshmërinë e amerikanëve që kanë një angazhim strategjik për sigurinë e Izraelit.

Megjithatë, një konflikt i tillë, edhe pse strategjikisht do t’u shërbente vendeve sunite të Gjirit (përveç Katarit), në këtë moment nuk është i dëshiruar nga askush për shkak të dimensioneve të paparashikueshme që mund të merrte dhe gjithashtu pasojave të mëdha që do të kishte për ekonominë e Perëndimi.

Në orët e ardhshme, të gjithë sytë janë te Izraeli dhe kufiri i tij me Libanin, pasi aty mund të jetë fitili për një konflikt shumë të rrezikshëm që do të kërcënojë drejtpërdrejt sigurinë dhe stabilitetin më të gjerë rajonal.