Një vijë e hollë ndan mendjen nga çmenduria, siç thonë shkencëtarët.
Dhe kur njeriu kalon disa herë këtë vijë imagjinare, arrin deri te krimi.
Shumë prej tyre shkaktohen nga obsesioni i dhunuesit me viktimën, veçanërisht nëse janë njerëz që njihen me njëri-tjetrin.
Si për shembull dy historitë që tronditën gjithë Greqinë dhe kanë si protagoniste vjehrrat që vranë nuset e tyre.
Styllou Pantopiou-Christofi
Styllou Pantopiou-Christofi lindi në Qipro në vitin 1900 dhe u rrit në një fshat të vogël dhe të izoluar.
Ajo u rrit në një mjedis të dhunshëm dhe mizoria në sjelljen e saj ishte e dukshme. Ajo u martua në moshë të re dhe pati djalin e saj Stavros. E pranishme në jetën e tyre dhe në shtëpinë e tyre ishte vjehrra me të cilën kishte marrëdhënie të këqija dhe zënkat mes dy grave ishin të shpeshta.
Situata doli jashtë kontrollit, kur një natë pas një sherri të fortë që Styllou pati me vjehrrën, ajo kapi një qiri të ndezur dhe ia futi në gojë vjehrrës së saj, ndërsa dy bashkëfshatarët e saj i manin gojën hapur viktimës.
Edhe pse ajo konsiderohej si e dyshuara kryesore e krimit, provat nuk mjaftuan për ta futur në burg.
Pas vrasjes së vjehrrës, Styllou braktiset nga i shoqi dhe rrit vetëm djalin e saj. Kur fëmija i saj u rrit, Stavros u transferua në Londër ku u martua me një modele nga Gjermania dhe pati tre fëmijë me të.
Styllou merr vendimin për të lënë Qipron dhe për të lëvizur përgjithmonë pranë fëmijës së saj.
Ditët e para të lumtura të bashkëjetesës me djalin, nusen dhe nipërit i lënë vendin tensioneve dhe kritikave.
“Vrasësja qipriote” tërbohej vazhdimisht nga sjellja e nuses dhe për pasojë grindej çdo ditë me të. Stavros dhe gruaja e tij të indinjuar i kërkuan Stylou të largohet nga shtëpia e tyre dhe të kthehet në shtëpinë e saj në Qipro. Në korrik 1954 dhe ndërsa djali i saj është nisur për në punë, Styllou merr diskun prej gize që mbledh hirin e oxhakut dhe godet me forcë kokën e nuses së saj. Gruaja fatkeqe rrëzohet përtokë, ku vjehrra merr një shami dhe e mbyt me aq forcë sa rroba i grihet në fyt dhe ajo detyrohet ta heqë duke e prerë. Para se ta nxirrte kufomën në oborr, e lau me parafinë dhe i vuri zjarrin.
Styllou u përpoq të bindte autoritetet se ajo nuk e kuptonte se si shpërtheu zjarri. Ajo pretendoi se u zgjua nga era e tymit dhe gjeti trupin e pajetë të nuses së saj të djegur. Por ajo u arrestua nga policia kur gjeti në dhomën e saj unazën e martesës së nuses, të cilën Styllou ia kishte hequr nga dora pak para se t’i vinte flakën dhe ta digjte.
Në gjykim, të gjitha pretendimet e pafajësisë u rrëzuan. Gjurmët e gjakut në kuzhinë dhe banjë, shamia me të cilën ajo mbyti nusen dhe u gjet në plehra, unaza e martesës së nuses që ishte fshehur në dhomën e vjehrrës, ishin dëshmi e pakundërshtueshme e fajësia e “vrasëses qipriote”.
Styllou u shpall fajtore për vrasjen e nuses së saj dhe u dënua me vdekje me varje. Më 15 dhjetor 1954, ajo dha frymën e fundit në trekëmbëshin e burgut nga dora e xhelatit të saj, ndërsa djali i saj i dashur, Stavros, nuk ishte i pranishëm në ekzekutimin e saj.
Stavroula Gouvousi
Në fund të viteve 1950, kur Greqia po përpiqet të rigrupohej pas luftës, një krim tronditi opinionin publik. Me protagonist Stavroula Gouvousi, gruaja e parë greke që u dënua me vdekje për krimin e paimagjinueshëm që kreu dhe djali i Dimitris që e ndihmoi.
Viktima e tyre ishte gruaja e Dimitris Metaxia-s, të cilin Stavroula e mbyti në një kovë plot me ujë, pasi mendonte se fëmija që mbante nusja e saj ishte nga një dashnor dhe jo i djalit të saj.
Në muajt e parë të vitit 1954, Dimitris dhe Metaxia u njohën me njohje të përbashkëta dhe u martuan. Edhe pse nëna e Dimitris e kishte miratuar martesën, ajo nuk e pranoi kurrë nusen e saj të cilën e kishte zili dhe e urrente.
Shkak ishte marrëdhënia incestuese që kishte krijuar me djalin e saj Dhimitrin dhe që u zbulua, siç raportojnë botimet e kohës pas krimit brutal.
Vjehrra 63-vjeçare vendosi të hiqte nga rruga nusen e saj duke u shtirur se fëmija që mbante Metaxia nuk ishte i fëmijës së saj, por i një dashnori.
Që në muajt e parë të martesës së Dimitris me Metaxian, Stavroula po mbillte përçarje dhe po përdorte fjalë për të helmuar mendjen e fëmijës së saj.
Kështu në janar 1959 dhe ndërsa Metaxia ishte shtatzënë me fëmijën e tretë, ajo kishte humbur një vajzë të vogël dhe ata patën një tjetër, Stavroula vendos ta vrasë.
Fillimisht, vjehrra “satanike” u përpoq të bindte djalin e saj të abortonte pasi besonte se fëmija që Metaxia kishte në bark ishte fryt i një dashurie të paligjshme.
Çifti më në fund vendosi të mos vazhdonte me abortin, diçka që e acaroi tepër Stavroulën.
Më 7 janar, teksa nusja e saj ishte duke fjetur, ajo u sulmua dhe e lidhën me litarë. Ajo e kap nga flokët dhe, duke e nxjerrë zvarrë nga shtëpia e tyre në Leonidio Kyparissias, e godet pa mëshirë në bark për ta bërë të humbasë fëmijën.
Dimitris thjesht shikon dhe nuk ndërhyn. Kur fatkeqja Metaxia humbi ndjenjat nga goditjet, nënë e bir e hodhën në një kovë të madhe me ujë dhe e mbytën.
Ata pretenduan se Metaxia u vetëvrara, por kjo nuk e bind policinë.
Kontradiktat në deklaratat e tyre, shenjat nga goditjet dhe litarët në trupin e pajetë, por edhe konstatimi i mjekut mjekësor se Metaxia ishte gjallë kur u hodh në ujë, mjaftuan për të çuar nënë e bir në skuadrën e pushkatimit me akuzën e vrasje me paramendim dhe me dashje në gjendje të qetë shpirtërore.
Në fund, Dimitris e kishte rrëfyer krimin, diçka që më vonë e pranoi edhe nëna e tij.
Stavroula Gouvousi u bë gruaja e parë greke që u dënua me vdekje dhe u ekzekutua në Ymittos më 27 gusht 1960.
Më 2 shtator të po këtij viti u ekzekutua edhe djali i saj, Dimitri në zonën e Alikes të Korfuzit. Sipas një botimi të kohës në gazetën “Eleftheria”, Dhimitri, në rrëfimin e tij para ekzekutimit, i tha priftit se “nuk ishte faji i tij që mbyti gruan e tij, por e nënës së tij, që ishte e dashuruar me të…”
