Testi i parë nga Inxhinierët Ushtarakë, për të hapur vetëm një pjesë të qendrës së pritjes së emigrantëve në Gjadër, është caktuar në 20 gusht, i dyti që duhet të japë dakordësinë për dorëzimin përfundimtar në Ministrinë e Brendshme për 1 shtator, shkruan “La Repubblica”.
Dhe nisja e kontingjentit të parë prej 500 personash, përfshirë policinë, karabinierët dhe policinë financiare, të cilët do të duhet të sigurojnë funksionimin e protokollit të Shqipërisë, është planifikuar gjithashtu për 20 gusht.
Më herët ishin dhënë dy data të tjera për hapjen, por tashmë konfirmohet se fillimi i javës së katërt të muajit starton edhe misionin e ri për qendrat e pritjes së emigrantëve në Gjadër dhe Shëngjin të Lezhës.
Vera e jo emergjencës
Jo keq duke qenë se kjo sigurisht nuk është një verë emergjente për flukset migratore me një rënie të konsoliduar prej 63% (shifra më e ulët që nga vera e Covid) dhe ka vend kudo në pikat e nxehta dhe qendrat e pritjes italiane. Mjafton të thuhet se në shtator 2023, 5000 njerëz mbërritën në Lampedusa në një ditë të vetme, aq sa kanë zbritur tani në të gjithë korrikun. Ndaj, ambientet më pak të përshtatshme për të justifikuar një shpenzim prej gati një miliard eurosh, është se sa pritet të kushtojnë qendrat në Shqipëri në pesë vitet e ardhshme.
Po punohet ende në Gjadër
Por cilësia e dobët e tokës dhe nxehtësia punojnë kundër projektit. Në zonën e Gjadrit, kompanitë që po punojnë për ndërtimin e qendrës së paraburgimit për azilkërkuesit, CPR dhe burgu i vogël, kanë ende probleme të mëdha me punimet e urbanizimit dhe më 1 gusht ato pak module banimi të montuara nuk kishin as energjinë elektrike dhe lidhje të tjera derivate teknike. Nuk ka as një rrugë të gatshme që do të çojë direkt në shtëpitë ku do të mbahen azilkërkuesit nga vendet e sigurta; katër në një dhomë në dy krevate marinari, siç mund të shihet në parafabrikat, teksa vihet re mungesa ende e ajrit të kondicionuar. Dhe në këto temperatura brenda Shqipërisë, që i detyrojnë punëtorët të punojnë vetëm në agim ose pasdite vonë, qëndrimi atje do të ishte i ndaluar.
Operacionet dhe hapat që ndiqen për emigrantët
“Qendrat italiane në Shqipëri janë gati të funksionojnë” garantoi më 30 korrik nënsekretari i kryeministrit Alfredo Mantovano në komisionin Antimafia. Forcat e policisë që prej dy muajsh kanë vënë nën vëzhgim pikën e gatshme por të shkretë të Shëngjinit, me një shpenzim prej 50 mijë euro në muaj ditore, ushqim dhe akomodim në dy hotele. Tabelat teknike nuk kanë komunikuar ende asnjë informacion se si do të funksionojë jeta e përditshme në dy qendrat: në Shëngjin duhet të garantohet identifikimi i thelluar i emigrantëve të sjellë pas klasifikimit të parë, i cili përkundrazi do të bëhet direkt në anijet ushtarake italiane, ku, nuk është e qartë se si dhe kush do të jetë në gjendje të përcaktojë nëse njerëzit e shpëtuar në det vijnë vërtet nga të ashtuquajturat vende të sigurta dhe nuk paraqesin kushte të cenueshme. Në hotspot, njerëzit do të duhet të freskohen, të lahen në dhjetë dushet e instaluara, të vizitohen në infermieri, të pyeten për qëllimin e tyre për të aplikuar për azil dhe të njoftohen për dekretin e arrestimit nga komisariati i policisë së Romës. Dhe më pas, duke kaluar nëpër territorin shqiptar, do të jetë e nevojshme të kryhen përkthimet e emigrantëve, të cilët ndërkohë do të vendosen në paraburgim administrativ, me kusht që, brenda 48 orëve, gjyqtarët e seksionit të imigracionit të Romës të vërtetojnë ndalimin me emigrantët e lidhur me videokonferencë. Në sallat e gjyqit të Romës tashmë janë vendosur dhjetë ekrane, aktualisht asnjë në Shqipëri.
Shpëtim në det
Edhe ata që do të duhet të operojnë në det janë ende në pritje të udhëzimeve. Kush do të duhet të ndihmojë dhe mbi të gjitha ku t’i çojë emigrantët në Shqipëri? Me sa duket automjetet italiane të rojës bregdetare që operojnë në rrugën tuniziane, ku ka më shumë gjasa të përgjojnë njerëzit që vijnë nga vende të sigurta sesa në rrugën libiane, ku shumica e emigrantëve janë “torturuar” dhe për këtë arsye janë të prekshëm ose vijnë nga vende të pasigurta. Por është pikërisht Libia, nga ku 70% e largimeve regjistrohen tani dhe për këtë arsye, sado paradoksale të duket, nuk do të jetë e lehtë të mblidhen një grup burrash për t’u dërguar në Shqipëri. Aty ku do të merren nga anijet ushtarake italiane dhe më tej transportohen për në qendrat e pritjes në Shqipëri. Për sa kohë ka kohë për të përmbushur dëshirën e Giorgia Melonit: një udhëtim, të paktën një, para fundit të gushtit. Me çdo kusht. / Artikulli “La Repubblica”
