Çdo prind dëshiron që fëmijët e tyre të ndihen mirë në lëkurën e tyre – dhe me arsye të mirë.

Studimet kanë treguar se fëmijët me vetëbesim janë më pak të shqetësuar, performojnë më mirë në shkollë, janë më elastikë dhe kanë marrëdhënie më të shëndetshme ndërpersonale.

Amy Morin, një psikoterapiste dhe autore e librit “13 Things Mentally Strong Parents Don’t Do”, vuri në dukje shtatë gabimet më të mëdha të prindërve që shkatërrojnë vetëbesimin e fëmijëve:

1. Lërini fëmijët të shpëtojnë nga përgjegjësia

Ndërsa mund të mendoni se punët e shtëpisë do t’i rëndojnë fëmijët tuaj dhe do të rrisin nivelet e tyre të stresit, bërja e punëve do t’i ndihmojë ata të bëhen më të përgjegjshëm.

Bërja e punës së përshtatshme për moshën i ndihmon fëmijët të zhvillojnë një ndjenjë aftësie dhe arritjesh. Pavarësisht nëse i thoni fëmijës tuaj të ndihmojë në larjen e rrobave apo të hedhin mbeturinat, disa detyrime janë një mundësi për fëmijët që ta shohin veten si të aftë dhe kompetent.

2. Lejojini të bëjnë gabime

Është e vështirë të shikosh fëmijën tënd duke dështuar në diçka, të refuzohet ose të ketë diçka të gabuar. Kur ndodh diçka e tillë, shumë prindër nxitojnë të shpëtojnë fëmijët e tyre para se të bien. Por duke i mbrojtur ata nga dështimi, ju në të vërtetë po u mohoni mundësinë për të luftuar.

Nëse fëmija juaj i harroi atletet e tij para një ndeshjeje të rëndësishme futbolli ose humbi disa përgjigje në një test matematike – gabimet mund të jenë mësuesit e tyre më të mëdhenj të jetës.

Çdo gabim është një mundësi për ta për të zhvilluar forcën mendore që u nevojitet për të bërë më mirë herën tjetër.

3. Mbrojini ata nga emocionet e tyre

Nxitja e natyrshme është të dëshironi t’i gëzoni fëmijët tuaj kur janë të trishtuar ose t’i qetësoni kur janë të zemëruar. Por mënyra se si ne reagojmë ndaj emocioneve të fëmijëve tanë ka një ndikim të madh në zhvillimin e inteligjencës emocionale dhe vetëvlerësimit të tyre.

Ndihmojini fëmijët tuaj të kuptojnë se çfarë i nxit emocionet e tyre dhe mësojini se si t’i kontrollojnë ato. Jepuni atyre një “kornizë” që do t’i ndihmojë të kuptojnë se si ndihen për ta bërë më të lehtë për ta kontrollin e emocioneve në një mënyrë të përshtatshme shoqërore në të ardhmen.

4. Nxitja e mentalitetit të viktimës

Të thuash gjëra të tilla si “nuk mund të përballojmë atlete të reja siç kanë fëmijët e tjerë, sepse jemi nga familje të varfra” i konfirmon fëmijës suaj se shumica e rrethanave të jetës janë jashtë kontrollit të tij.

Në vend që t’i lejoni fëmijët tuaj të mëshironin veten dhe të ekzagjerojnë fatkeqësitë dhe problemet e tyre, inkurajojini ata të ndërmarrin disa veprime pozitive (si p.sh. shitja e limonadës para shtëpisë për të kursyer për gjërat që duan).

Fëmijët që njohin zgjedhjet e tyre në jetë kanë më shumë vetëbesim dhe janë më optimistë për të krijuar një të ardhme më të mirë për veten e tyre.

5. Tepër mbrojtëse

Sigurisht, mbajtja e fëmijës “nën zilen e xhamit” ju çliron nga shumë shqetësime dhe shqetësime, por izolimi i tepruar ngadalëson zhvillimin e tyre.

Shikoje veten si udhërrëfyes, jo si mbrojtës. Lërini fëmijët tuaj të përjetojnë dhe ndjejnë jetën.

6. Ju prisni perfeksion

Pritjet e larta janë të shëndetshme, por nëse prisni shumë, do të ndjeni disa pasoja. Kur fëmijët shohin se ju prisni shumë prej tyre, ata mund të mos shqetësohen ose do të ndihen sikur nuk do të përshtaten kurrë me ato pritje.

Në vend të kësaj, jepni pritshmëri të qarta në afat të gjatë me “pengesa në rrugë”. Për shembull, shkuarja në kolegj është një pritje afatgjatë, prandaj ndihmojini ata të kenë qëllime afatshkurtra gjatë rrugës – të arrijnë nota të mira, të bëjnë detyrat e shtëpisë, të lexojnë…

7. Ndëshkimi, jo disiplinimi

Fëmijët duhet të mësojnë se disa veprime çojnë në pasoja të rënda. Por ka një ndryshim të madh midis disiplinës dhe ndëshkimit.

Fëmijët që janë të disiplinuar mendojnë – Unë bëra një zgjedhje të keqe. Fëmijët që dënohen mendojnë – Unë jam i keq.

Me fjalë të tjera, disiplina i jep fëmijës suaj besimin për të marrë vendime më të zgjuara dhe më të shëndetshme në të ardhmen, ndërsa ndëshkimi i bën ata të mendojnë se nuk janë në gjendje të bëjnë më mirë.