Prindërit ishin aq shumë të trembur nga dhuna e tij sa që e larguan nga shtëpia kur ishte 16 vjeç. Të dëshpëruar, kur ai bëri 19 vjeç e dërguan me forcë te psikiatri, që i dha trajtim me ilaçe antipsikotike, qetësues dhe antidepresivë.
“Ishin fillesat e psikozës”, thotë Hamouda Checeddine në qytetin tunizian të Sousse, që rikujton shënimet e tij të gushtit të vitit 2004. “Ai nuk ishte dikush që jetonte në botën e vërtetë”.
Në Francë, ai krijoi një faqe Facebook-u ku paraqiste alter egon (zëvendësuesin e tij), ku rendiste si profesion “profesor i kërcimit salsa” dhe publikonte imazhe ku tallej me Nicolas Sarkozy.
Ky njeri – 31-vjeçari Mohamed Labouaiej Bouhlel – zgjati më tej tendencën e dhunës mbi turmën që po shihte shpërthimin e fishekzjarrëve në rivierën francezë më 14 korrik, duke vrarë 84 persona me kamion në ditën e festës kombëtare “Ditës së Bastijës” në Nice.
Që prej asaj dite, e gjithë Franca është përpjekur të shpjegojë aktin më vdekjeprurës të kryer nga një individ që prej nisjes së valës së terrorit në vend.
Ai ishte Labouaiej Bouhlel terrorist apo ishte i çmendur? Apo të dyja? 31-vjeçari gjatë jetës së tij në Tunizi dhe Francë ka treguar pak shenja të radikalizimit të vërtetë dhe jo në mbështetje të kauzës së terroristëve islamikë.
Në vend të saj, ai tregoi shumë shenja buzë çmendurisë dhe një person i prirur për dhunë dhe që përshkruhej si një burrë i alkoolizuar, që dhunonte bashkëshorten, konsumonte drogë dhe një feminist kronik.
Mbetet e paqartë çfarë e shtyu Labouaiej Bouhlele në masakrën e tij. Por vrasjet i kanë lënë autoritetet franceze në përpjekje për të ndërprerë terrorizmin politik dhe çmenduritë individuale.
