Anandita Abraham rrëfen se për vite me radhë e kishte të vështirë të ngrihej nga shtrati në mëngjes. Ajri i ftohtë, mungesa e qumështit në frigorifer dhe bezdia për t’u përballur me njerëzit e tjerë e bënin të qëndronte nën batanije për orë të tëra. Ajo thotë se ndjehej më mirë duke mos filluar ditën fare, sepse kështu nuk mund ta prishte atë që në mëngjes.

Për ta ndryshuar këtë rutinë, kishte provuar çdo mënyrë të mundshme: vendoste telefonin në anën tjetër të dhomës që të detyrohej të ngrihej për ta fikur, por përfundonte gjithmonë duke u kthyer në shtrat; kishte kërkuar nga shokët e banesës ta zgjonin me forcë, por vetëm sa i kishte sharë; disa herë e vetmja mënyrë për t’u ngritur kishte qenë të pinte gllënjka Red Bull nën batanije.

Abraham tregon se ndoshta vështirësia për t’u zgjuar lidhej me diagnozën e saj për çrregullim të vëmendjes dhe hiperaktivitetit, ose me mënyrën e ashpër me të cilën e zgjonte e ëma kur ishte e vogël, duke ndezur dritat dhe duke i hequr çarçafët pa thënë asnjë fjalë.

Por gjithçka ndryshoi kur zbuloi të ashtuquajturën “metodë 3-2-1”.

Sipas kësaj teknike, personi duhet të numërojë me zë të lartë “tre, dy, një” dhe të hidhet menjëherë nga shtrati në momentin e fundit, pa e zvarritur numërimin apo e shtyrë me justifikime.

Ajo thotë se ky truk i thjeshtë e ka transformuar mëngjesin e saj. Pas “shokut” të shkurtër të ngritjes, tashmë mund të përgatisë kafenë me qetësi, të lexojë lajmet dhe të veshë diçka që e bën të ndihet mirë, në vend që të nxitojë në minutën e fundit drejt takimeve të ditës.

Ndjehet më produktive dhe më në kontroll të ditës së saj. Sipas saj, ka momente kur tundimi për të qëndruar në shtrat mbetet, por mendimi se do të ndjehej e pafuqishme e shtyn të ngrihet.

“E kuptova se gjëja e vetme që e urrej më shumë se të mos ngrihem nga shtrati, është ndjenja se nuk kam vullnet,” shkruan ajo.

Në botën e punës, ku oraret, afatet dhe përgjegjësitë e përditshme mund të krijojnë ndjesinë e mbingarkesës, metoda “3-2-1” merr një domethënie më të gjerë.

Ajo mund të shërbejë si një teknikë e thjeshtë për të kaluar nga faza e mendimit në veprim, një aftësi thelbësore për çdo profesionist.

Shpesh, jo mungesa e aftësive, por hezitimi për të nisur një detyrë apo për t’u përballur me një sfidë të re, është ajo që na mban pas.

Ashtu si në mëngjes, edhe në punë, tri sekonda vendosmëri mund të bëjnë diferencën mes shtyrjes dhe përmbushjes, duke e kthyer impulsin e parë në moment produktiviteti dhe vetëbesimi. /Monitor.al