Periudhat festive, të shoqëruara me përdorimin e fishekzjarrëve dhe mjeteve piroteknike, përbëjnë një burim të madh stresi dhe rreziku për kafshët shtëpiake dhe ato që jetojnë në mjedis të hapur.

Zhurmat e forta, shpërthimet e papritura dhe ndotja kimike ndikojnë drejtpërdrejt në shëndetin fizik dhe mendor të kafshëve, duke e kthyer festën për njerëzit në një përvojë traumatike për to.

Fishekzjarrët prodhojnë nivele shumë të larta zhurme, të cilat mund të shkaktojnë dëmtime serioze të organeve të dëgjimit, deri në humbje të pakthyeshme të tij. Kafshët, veçanërisht qentë, kanë dëgjim shumë më të ndjeshëm se njerëzit, çka i bën ato jashtëzakonisht të prekshme ndaj këtyre tingujve.

Përveç dëmtimeve fizike, shpërthimet shkaktojnë frikë intensive dhe stres të thellë. Ekspozimi i përsëritur ndaj zhurmave të forta dhe të paparashikueshme mund të çojë në zhvillimin e fobive afatgjata, reagime paniku dhe çrregullime të sjelljes. Në shumë raste, kafshët përpiqen të ikin, të fshihen ose humbasin orientimin, duke u ekspozuar ndaj rreziqeve shtesë.

Një tjetër problem serioz lidhet me ndotjen kimike. Shpërthimi i fishekzjarrëve çliron grimca të imëta dhe substanca toksike që ndoten ajrin dhe mund të përkeqësojnë sëmundjet ekzistuese ose të shkaktojnë probleme të reja shëndetësore. Ekziston gjithashtu rreziku që kafshët të gëlltisin mbetje piroteknike ose të pësojnë djegie dhe lëndime të syve.

Qentë dhe macet reagojnë ndryshe, por të dyja speciet janë të rrezikuara. Qentë shpesh shfaqin shenja ankthi të fortë, dridhje, vrapime të pakontrolluara dhe çrregullime fiziologjike, ndërsa macet, edhe pse më pak të dukshme në reagime, kanë rrezik më të lartë helmimi dhe lëndimesh direkte.

Edhe pse pronarët mund të ndërmarrin masa për të zbutur efektet – si krijimi i një ambienti të qetë, lodhja fizike paraprake e kafshëve, përdorimi i muzikës qetësuese apo produkteve relaksuese – problemi mbetet i gjerë dhe prek edhe kafshët pa pronar.

Për këtë arsye, çështja e përdorimit të fishekzjarrëve nuk konsiderohet vetëm si përgjegjësi individuale, por si një problem që kërkon rregullim dhe ndërgjegjësim më të gjerë shoqëror dhe ligjor, në mënyrë që festat të mos kthehen në burim vuajtjeje për kafshët.