Një javë pasi trupat izraelite rrethuan qytetin e Gazës dhe e shkëputën atë nga pjesa jugore e Rripit të Gazës, duket se nuk ka prova për një sulm serioz drejt qendrës. Të mërkurën, një grup i përzgjedhur i reporterëve të huaj me bazë në Izrael u dërgua në një pjesë të fushës së betejës, të cilën gazetarët e përshkruan si “kufijtë e qytetit të Gazës”.

Atje, shkruan në një analizë të Al Jazeera, pothuajse çdo ndërtesë u shkatërrua ose u dëmtua rëndë nga bombardimet ajrore, zjarri i artilerisë ose avancimi i tankeve dhe këmbësorisë. Atje shiheshin tanke të grupuara në një kamp të rrethuar dhe muret mbrojtëse me rërë ka të ngjarë t’ua mohojnë luftëtarëve të Hamasit mundësinë për sulme goditëse.

Andaj, siç vlerëson shkrimi, pozicioni dhe qëndrimi i asaj kompanie të Brigadës 401 tregon më shumë se sa ndoshta dëshironin izraelitët. Kjo na tregon se përparimi do të jetë i ngadaltë – rrugë më rrugë sesa bllok pas blloku. Kjo dëshmon gjithashtu se beteja më e vështirë e qytetit të Gazës, ajo e nëndheshme, nuk ka filluar seriozisht.

Në këtë drejtim, disa tunele mund të jenë identifikuar dhe shkatërruar ndërsa trupat përparonin, por kjo ka të ngjarë të jetë një pjesë e vogël. Ndërkohë, 34 ushtarët izraelitë që Izraeli ka pranuar se janë vrarë deri më tani, me sa duket u vranë individualisht ose në grupe të vogla – kur të fillojë lufta e tunelit, shifrat ka të ngjarë të rriten në grupe më të mëdha. Andaj, për të hyrë në tunele, forcat izraelite do të duhet të përdorin praktikat ushtarake prej dekadash dhe të harruara prej kohësh për të kapërcyer sfidat e luftimeve nëntokësore.

Identifikimi i hyrjeve

Për të fituar një pozicion për të luftuar në tunele, Izraeli duhet të identifikojë sa më shumë hyrje të jetë e mundur. Por për një rrjet që besohet të jetë deri në 500 km (310 milje) i gjatë, ato ndoshta numërohen në dhjetëra mijëra. Shumica janë të fshehura, brenda ndërtesave të banimit, garazheve, objekteve industriale, depove, nën deponitë e mbeturinave dhe, pas më shumë se një muaji bombardime, nën grumbuj rrënojash. Por Izraeli është duke u përgatitur për të trajtuar tunelet që nga inkursioni i vitit 2014 në Gaza.
Mbikëqyrja e pandërprerë nga dronët, duke përdorur softuer të sofistikuar që analizon modelet e lëvizjes dhe mund të njohë fytyrat individuale dhe t’i përshtatë ato me një bazë të dhënash të anëtarëve të njohur të Hamasit, zbuloi qindra ose mijëra hyrje.

Informatorët ndoshta kanë shtuar më shumë dhe nuk do të ishte habi nëse njësia e specializuar izraelite e luftës në tunele Weasels (Samur) do të dijë gjysmën e pikave të hyrjes në tunel.

“Hartimi” i tuneleve

Njohja e hyrjeve është e dobishme, por edhe nëse të gjitha të njohurat do të sulmoheshin, kjo nuk do t’i bënte tunelet të papërdorshëm për Hamasin. Shumica e tuneleve kanë disa hyrje në çdo skaj, kështu që disa do të mbeten gjithmonë të hapura. Ndërtuesit e tunelit, Hamasi, kanë një avantazh të madh pasi e njohin rrjetin, vlerëson shkrimi i Al Jazeera.

Softueri izraelit mund të ofrojë sugjerime për lidhjen e modeleve të lëvizjes për të zbuluar se dy pika janë ndoshta të lidhura, por nuk zbulon rrugët nëntokësore, drejtimet ose kryqëzimet. Për të hartuar tunelet me çfarëdo shkalle saktësie, komandot duhet të futen brenda, duke u përballur me rreziqe dhe vështirësi të mëdha. E para është teknike: atje poshtë, pajisjet e pozicionimit GPS janë të padobishme pasi sinjalet satelitore nuk mund të depërtojnë në tokë. Kështu, ka shumë të ngjarë të përdoren pajisje që kombinojnë sensorë magnetikë, të cilët nuk ndikohen nga hyrja në tokë, dhe sensorë lëvizjeje si ata që përdoren në numëruesit e hapave.

Një sistem i papërpunuar dhe i pasaktë, por më mirë se asgjë. Një problem tjetër, megjithatë do të ishte lëvizja brenda tyre dhe komunikimi me jashtë.

Të mbijetuarit brenda

Për qëllime praktike, gjithçka është analizuar deri më tani duke supozuar se nuk ka “masa kundërvënëse” në tunele. Kjo është krejtësisht joreale: Hamasi me siguri është përgatitur të bëjë rezistencë të ashpër. Shumica e tuneleve janë ndoshta të bllokuar me mjete shpërthyese të improvizuara të paravendosura (IED). Ato mund të lidhen me detonatorët e largët, por ato gjithashtu mund të shkaktohen nga detonatorë të specializuar që reagojnë ndaj dritës, dridhjeve, zhurmës, lëvizjes dhe madje edhe rritjes së përqendrimit të dioksidit të karbonit kur njerëzit janë të pranishëm.

Tunelet janë të lidhura me tela dhe kabllo që bartin energji elektrike, internet, telefon dhe linja ushtarake. Hamasi mund të ketë pajisje vëzhgimi dhe zbulimi që do t’i bëjnë të ditur se ku janë izraelitët, në mënyrë që ata të mund të shpërthejnë nga distanca në atë vend. Izraelitët thjesht nuk mund t’i presin të gjitha telat, sepse, si në filma, disa detonatorë mund të ndizen kur u ndërpritet furnizimi me energji elektrike.

Siç e dinë të gjithë që kanë lidhje me minierat, shpërthimet në tunele të mbyllura janë shumë më vdekjeprurëse sesa në sipërfaqe. Ato përhapen më tej dhe thithin oksigjen, kështu që ata që i mbijetojnë shpërthimit fillestar shpesh mbyten nga mungesa e oksigjenit.

‘Nxjerrja’ e Hamasit nga aty

Çdo komandant, nga të dyja anët, preferon të shmangë luftimet në tunele. Hamasi ndoshta nuk mund t’i pengojë izraelitët të hyjnë në disa tunele, por mund të përpiqet t’u mohojë atyre lirinë për të vepruar në to. Komanda izraelite e di se avantazhi i saj në teknologji dhe armë është dukshëm më i lartë në tokë sesa nën të, kështu që do të preferonte të nxirrte Hamasin nga aty dhe të luftonte në sipërfaqe.

Për ta bërë këtë, mund të përdorë agjentë kimikë të tillë si gaz lotsjellës, një pjesë e të cilit shkon shumë në tunele të ngushtë, shkruan në analizën e Al Jazeera. Ka të ngjarë që Hamasi të mos ketë pajisje të mjaftueshme mbrojtëse për luftëtarët e tij të tunelit, kështu që çdo agjent me bazë gazi mund të jetë efektiv. Edhe pse Izraeli nuk ndihet i kufizuar nga konventat ndërkombëtare, pasi nuk e konsideron Hamasin si një luftëtar ligjor, nuk pritet të përdorë gazra vdekjeprurëse. Kjo do të shkaktonte akuza shtesë ndërkombëtare që do të ishte e vështirë të mohoheshin. Uji është përdorur shpesh në të kaluarën për të përmbytur tunelet dhe për të detyruar banorët e tyre të largohen, por thjesht nuk ka ujë të mjaftueshëm në Gaza. Por mund të ketë mundësi të tjera. Egjipti thuhet se ka derdhur ujërat e zeza në tunelet e kontrabandës nga Gaza.

Duke luftuar

Lufta urbane është e vështirë, kërkon njohuri dhe pajisje specifike; Lufta në tunel është edhe më sfiduese dhe e specializuar. Siç zbuluan ekspertët ushtarakë vite më parë, armët e zakonshme janë shumë të mëdha dhe të rënda për t’u përdorur në hapësira të mbyllura. Çfarëdo arme zjarri që ata zgjedhin, luftëtarët e tunelit do të kenë fuqi të kufizuar zjarri pasi vetëm dy mund të qëllojnë në të njëjtën kohë, njëri i gjunjëzuar, tjetri duke qëndruar mbi të, duke bllokuar fushën e zjarrit për pjesën tjetër të ekipit. Granatat trullosëse dhe ndezëse mund t’i japin atyre një avantazh duke e bërë armikun përkohësisht “të shurdhër dhe të verbër”, por është e diskutueshme nëse ato mund të përdoren pa rrezik për anën e tyre.

Në përputhje me praktikën shekullore, ata sigurisht që do të pajisen me thika luftarake ose hanxhar, pasi luftimet “ballë për ballë” është e sigurt që do të ndodhin. Ndërkohë është folur shumë për qentë izraelitë të sulmit në tunele, por ekspertët e qenve ushtarak dhe policor hedhin poshtë idenë. Qentë janë shumë të paparashikueshëm në kushtet e stresit ekstrem luftarak dhe ka pasur shumë raste kur nën ndezjet dhe zhurmat e një përleshjeje zjarri ktheheshin kundër “pronarëve të tyre”.

Shkatërrimi i tuneleve

Hamasi ka nevojë për tunelet dhe mund të dëshirojë vetëm t’i bllokojë disa prej tyre taktikisht, por jo t’i shkatërrojë krejtësisht duke përdorur shpërthime të vogla për të parandaluar armikun të përdorë një tunel të caktuar. Por gërmimi në kushte luftarake është jopraktik dhe i bën gërmuesit të prekshëm në momentin që pengesa hiqet, kështu që një tunel i bllokuar ka të ngjarë të mbetet i tillë gjatë kohëzgjatjes së konfliktit.

E inxhinierët luftarakë izraelitë kishin njoftuar se po testonin një “bombë sfungjeri”, një pajisje që përmban dy substanca kimike që krijojnë shkumë që zgjerohet me shpejtësi. Ideja është që të krijohet menjëherë një “bllokadë” e fortë nga betoni për të bllokuar tunelet, por ka pasur fatkeqësi në përdorim dhe nuk është e sigurt nëse bomba sfungjer është gati për vendosje. Në vend që thjesht ta bllokojë atë, Izraeli dëshiron të shkatërrojë çdo tunel që duhet, kështu që do të duhet të sigurohet që të gjitha strukturat të zhyten, jo vetëm hyrjet.

Në shumicën e rasteve, kjo nuk mund të bëhet thjesht duke vendosur eksploziv brenda tuneleve. Për prishje më të përhershme, zakonisht është e nevojshme të hapni vrima të thella në muret dhe tavanet e tunelit, t’i mbushni ato me dinamit shpërthyes dhe të shpërtheni në mënyrë që struktura e thellë të tronditet dhe toka të shembet për ta mbushur atë. Duket mjaft e pabesueshme që të fillojë një ndërmarrje kaq masive inxhinierike gjatë luftimeve, kështu që Izraeli mund ta shohë detyrën e tij si fillimisht shkatërrimin e luftëtarëve të Hamasit dhe më pas shkatërrimin e të gjithë rrjetit të tyre nëntokësor. Për të arritur në pjesën e fundit, Izraelit mund t’i duhen muaj dhe duhet të fitojë fillimisht luftën e nëndheshme, diçka që do të marrë gjithashtu kohë.