Moment “historik” për Europën, pasi Pakti për Migracionin dhe Azilin u miratua pak më parë nga seanca plenare e Parlamentit Europian.
Votimi ishte afër mbylljes me deputetët që shprehën shqetësimin se disa nga legjislacionet nuk do të miratoheshin, gjë që do të çonte në një “efekt domino”, me disa që madje pranuan se kishin votuar me “zemër të rëndë”.
Diskutimi i eurodeputetëve u zhvillua në prani të “arkitektëve” të Paktit, nënkryetarit të Komisionit Margaritis Schinas dhe komisioneres përgjegjës Ylvas Johansson. Të dy nënvizuan nevojën për të votuar për Paktin, me të parin paralajmëruar se “një votë kundër paketës është një votë kundër Evropës së zgjidhjeve” dhe duke vënë në dukje se ai ndihet i nderuar që ka qenë “i pranishëm” gjatë gjithë procesit historik që në fillim.
Nga ana e tyre, shumica e raportuesve (nga Partia Popullore Evropiane, Socialistët dhe Demokratët dhe Liberalët) pranuan kritikat e bëra nga eurodeputetët, veçanërisht nga e majta dhe të gjelbërit, për tekstin e Paktit, por nënvizuan se ata nuk do të gjendet së shpejti një mundësi tjetër për një qasje gjithëpërfshirëse ndaj emigracionit, pasi tashmë janë dashur gjithsej tetë vjet negociata të vazhdueshme dhe zgjidhje ad hoc, të zbatuara në kohë krize.
Të shqetësuar për forcimin e mëtejshëm të së djathtës ekstreme në zgjedhjet e ardhshme evropiane, shumë theksuan se Pakti duhet votuar, pasi, pavarësisht çdo dobësie, ai ofron për herë të parë një zgjidhje gjithëpërfshirëse evropiane, ndërkohë që do të ndërtojë besimin midis vendeve anëtare dhe ndërmjet BE-së dhe qytetarëve.
Me disa referenca për krizat dhe “barrën” disproporcionale që Greqia, Italia dhe Spanja kanë mbajtur vitet e fundit si vende pritëse, eurodeputetët nga tre Eurogrupet më të mëdha iu referuan mekanizmit të “solidaritetit”, i cili u integrua për herë të parë dhe garantimin e ligjit europian dhe të drejtave të azilkërkuesve nëpërmjet një sistemi më të përbashkët europian si dhe kontrollin efektiv të kufijve të përbashkët europianë.
