Nga Rexhep Hoti
S’mund të të vijnë të gjithë në kortezh!
Adem Demaçit
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Pa çka se humanizmi yt e mëshiroi politikën anekënd;
Peshonte e rëndë gjurma jote për lirinë e atdheut,
O Bacë!
E kush të qëndronte së bashku me ty në atë vend?!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
As shokët e idealit që i përcillje nga qelitë;
Të vërtetën për ty s’ka kush ta shkruajë,
Baca Adem,
Spiunë ordinerë për ty u bënë edhe shkrimtarët,
Medet!
U bënë akademitë!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Nën këmishën e shqyer të kombit është e koduar tradhtia;
S’ka arsye më të mos thuhet kjo!
Ti i mbaje në shpirt tri dekada të gropuara nën hekura
E shqiptarët nëpër gosti thoshin me dhëmbë të zhveshur,
Sa e shtrenjtë është liria!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Nuk ka aq shumë maska, s’ka aq shumë make up-e për fytyrë,
Ti po ikën pa brengë drejt fluturimit tënd nëpër univers
Adem,
Të faleminderit, që ashtin e kombit e lë pa mynxyrë!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Nuk është mëkat!
Për të gjallë e bëre trungun ilirë të mos shembet më nën dhé,
Bima etnike të mos shkulet më nëpër Gadishullin Ballkanik
E foshnjat mund të qajnë, të qeshen lirshëm
Pa dallime nëpër atdhe!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Meditimet të qëndrojnë në hap me pacifistët nënsundim;
Ua fale kredencialet tua pa u hamendur dikur;
Të lumtë, mund të thonë cinikët;
Në shenjë nderimi u këmbye një titull!
Oh, sa mospajtime kishte!
S’dihej më kush ishte Laokoonti,
E kush Kali i Drunjtë!
Sot,
Në kortezhin tënd nuk mund të vijnë të gjithë!
Ti ishe Demaç,
Imuniteti yt qëndronte mbi të Drejtën për të Gjykuar,
Ishe vetë Atdhe
E kur fjalët e tua kishin më pak kuptime
Më shumë gurë kishim ne!
Prishtinë, 28.07.2018
