Të mërkurën, njoftimi i Presidentit Trump për tarifat globale gjithëpërfshirëse bëri që shumë njerëz të gërvishtnin kokën. Mediat sociale shpërthyen shpejt me përdoruesit që përpiqeshin të deshifronin arsyetimin pas këtyre vendimeve të guximshme. Sidoqoftë, ajo që disa mund të mos kishin pritur ishte mundësia që një chatbot rudimentar i AI mund të kishte luajtur një rol në formësimin e kësaj politike të diskutueshme.
Tarifat, të cilat përfshijnë një tarifë bazë prej 10% për të gjitha vendet, vijnë me gjoba shtesë në varësi të asaj se sa padrejtësisht perceptohet se çdo komb po i trajton Shtetet e Bashkuara. Megjithatë, formula themelore që përcaktoi këto tarifa dukej çuditërisht e thjeshtuar.
Ekonomisti James Surowiecki mori përsipër t’i përpunonte numrat, duke zbuluar një formulë që përfshinte ndarjen e deficitit tregtar të një vendi me SHBA-në me totalin e eksporteve të tij në vend. Kjo metodë krijoi në thelb atë që Surowiecki e quajti “tarifa reciproke e zbritur”.
Por këtu është kapja: kjo formulë duket jashtëzakonisht e ngjashme me atë të sugjeruar nga chatbots AI . The Verge testoi disa chatbot duke kërkuar mënyra të thjeshta për të korrigjuar disbalancat tregtare, dhe secili doli me sugjerime pothuajse identike me ato të publikuara nga Shtëpia e Bardhë.
A mund të jetë që këshillat e një chatbot, në vend të ekonomistëve ekspertë, të luajnë një rol në formësimin e politikës tregtare të SHBA?
Polemika rreth këtyre tarifave nuk ndalet me kaq. Lista e re tarifore përfshin vende që duket se nuk kanë kuptim – duke përfshirë territore të pabanuara si Heard Island . Për më tepër, vende si Australia , e cila në fakt ka një suficit tregtar me Shtetet e Bashkuara, gjithashtu goditen me këto tarifa, duke minuar vetë logjikën që qëndron pas politikës.
Këto vendime të çuditshme ngrenë pyetjen e pashmangshme: a u analizuan me kujdes këto tarifa apo ishin thjesht një produkt i llogaritjeve të shpejta nga burime jo të besueshme?
Me prirjen e administratës për përdorimin e aplikacioneve si Signal për të diskutuar çështje konfidenciale, nuk do të ishte e vështirë të mendohej se ata mund t’i ishin drejtuar një chatbot për ndihmë edhe në hartimin e politikave.
Inteligjenca artificiale, megjithëse e fuqishme, nuk zëvendëson përvojën dhe ekspertizën. Kur bëhet fjalë për diçka aq delikate si tregtia globale, mbështetja në një chatbot për të përcaktuar strategji komplekse ekonomike mund të ketë pasoja katastrofike.
Tarifat e vendosura ndaj vendeve si Madagaskari dhe Etiopia duken veçanërisht joproduktive, duke pasur parasysh se nuk ka gjasa që ato të bëhen papritur konsumatorët kryesorë të mallrave amerikane. Në mënyrë të ngjashme, pritja e një ndryshimi dramatik në operacionet e fabrikave amerikane duket naive, veçanërisht kur kostot e punës në SHBA janë të larta.
Ndoshta pjesa më shqetësuese e gjithë këtij episodi është nocioni se zgjidhjet e drejtuara nga AI mund të integrohen në vendimmarrjen e qeverisë pa një shqyrtim të mjaftueshëm. Nëse SHBA-ja do të ecë përpara me këto tarifa, ndoshta garantohet një qasje më e menduar dhe e drejtuar nga ekspertët – një qasje që nuk mbështetet në tekat e një chatbot ose një formulë që mund të duket e mirë në letër, por dështon në praktikë.
